Herinneringen aan mijn broer Tony Smeets (zijn broer Frans). Hij was een goed mens, altijd bereid je te helpen, zachtaardig. Hij stond ongecompliceerd in het leven. Hij genoot op zijn manier van de genoegens die hij in het leven tegenkwam. Hij kon moeilijk 'nee' zeggen en probeerde aan de wensen van veel mensen tegemoet te komen. Op een familiefoto zie je de jonge Tony met een kauw op zijn schouder. In de tuin in Ottersum stond zijn duiventil waar ik met mijn vriendjes zo nu en dan enkele duiven uithaalde om ze enkele kilometers weg te brengen en te bekijken of ze eerder terug waren als wij op onze fietsen. Na enkele jaren, na de ambachtschool, te hebben gewerkt bij de gebroeders van Bergen, besloot hij samen met Eef Peeters zelf een bedrijf te beginnen. Het meeste plezier had hij zelf in het hout-draaien. In het Gennepse uitgaansleven zal hij wel een bekende figuur zijn geweest. Toen wij nog in Ottersum woonden is hij, terugkerend van de kermis in Gennep, in zijn arm gestoken. Hij probeerde nog ongemerkt in zijn bed te komen wat natuurlijk door de waakzaamheid van Mama niet lukte. De oorlogsdagen in Gennep heb ik met Tony en Riek en José doorgemaakt in de kelder naast het huis op de Heyense weg. Ik was een dag voor de landing naar Gennep gegaan omdat Mama en Trees reeds vanuit Nijmegen naar Beers waren gegaan. Vanuit Gennep ben ik met de familie met een handkar, met José(tje) voorop via Kalkar naar de achterhoek getrokken en kwamen wij in eerste instantie bij de familie Van Raay terecht in Gendringen. Daar werden wij gastvrij ontvangen door 'Hent' pa, zijn dochter Ali en zoon Jan. De moeder was overleden. Tony en ik deden daar klusjes. Op een boerderij is altijd wel iets te doen. De oorlog kwam het jaar daarop naar de Achterhoek. De familie Tony, Riek en José waren na enkele weken naar Silvolde gegaan naar 2 zusters en een broer van de boer Hent. Zij werden daar met veel toewijding en liefde behandeld. Toen de oorlog met suisende granaten in Gendringen kwam heb ik mij op een nacht bij hen in Silvolde gevoegd. Toen daarna de oorlog was beëindigd en de familie teruggekeerd is naar Gennep heb ik zijdelings het wel en wee van de familie gevolgd. Piet, Nike, May en Joep zijn nog geboren. En dan krijg je het bericht dat hij, Tony dus, kanker heeft. Hij wil terug naar zijn familie vanuit het ziekenhuis in Nijmegen waar ik hem nog heb opgezocht. Hij komt thuis op de Heyense weg en laat een schare van vrienden, familie en kennissen de laatste dagen aan zich voorbij trekken. Ik heb grote bewondering voor de wijze waarop hij, met veel moed, afscheid van dit leven heeft genomen. Ik vond Tony een van de aardigste broers en denk met liefde aan hem.

Ome Tonnie Smeets Geboren: Ottersum, 11 juni 1911 Overleden: Gennep, 19 februari 1972 Opleiding: De lagere school in Ottersum en daarna de ambachtschool in Nijmegen om het meubelmakervak te leren. Hij is na de schoolperiode leerling geweest bij van Bergen in Gennep. Al snel is hij toen voor zichzelf begonnen en heeft op verschillende plaatsen in Gennep een werkplaats gehad voordat hij de grote meubelfabriek achter het ouderlijk huis kon bouwen. In 1940 getrouwd met Riek Hurkens uit Beers. Kinderen:  Jose, Nieky, Piet, May en Joep. Kleinkinderen: Eric, Monique, Guido, Koen, Pim, Daan, Mieke, Marjolein en Joep. Beroep: Meubelmaker en daarbij zelfstandig ondernemer, wat niet altijd even gemakkelijk was. Lastige klanten, moeilijk betalende klanten, de meubels niet op tijd klaar, de belastingen en niet echt een zakenman maakten het zelfstandig ondernemersschap niet altijd tot een pretje. Het maken van draaiwerk en meubels was niet alleen zijn vak maar ook zijn hobby. Hij zei ooit tegen mama dat hij een paar dagen vakantie ging houden. Waarop mama vroeg waar hij dan naar toe wou gaan. Hij antwoordde dat hij voor zichzelf ging houtdraaien. Hobby's: Hij is lang duivenmelker geweest, compleet met klok om de thuiskomst van de duiven uit het buitenland af te wachten. Zijn vrienden waren ook belangrijk voor hem. Zo ging hij met twee vrienden elke avond een paar kilometer wandelen en op zondag werd er altijd geluciferd bij Piet van Nol van Hotel van Bergen. Als er in Gennep wat te doen was, was hij er ook altijd graag bij. In de jaren vijftig was hij met carnaval een van de eerste Gennepse prinsen. Uit verhalen van vroeger kun je al vernemen dat Tonnie bij de familie Smeets wel de feestneus was Een halfjaar nadat Jules, die altijd bij ons heeft gewoond, was overleden werd papa ziek. Tijdens zijn ziekbed was het een komen en gaan van vrienden en bekenden om afscheid van hem te nemen. Wat ik me vooral herinner is dat de meeste mensen met een droevig gezicht binnen kwamen en toch altijd weer min of meer opgemonterd vertrokken Hij is uiteindelijk veel te jong gestorven, vier van de vijf van zijn kinderen waren nog niet op hun plaats en zelf stond hij nog midden in het leven.