Maria Stassen-Smeets Tante Maria, zo als wij haar noemden, was een volle nicht van mijn vader. Ze woonde in Venlo en in onze jonge jaren (8-9 jaar) ging ik daar met Dries of Richard ieder jaar wel een weekje logeren. Dat was heel wat, op de fiets van Gennep naar Venlo, ons pap had aangegeven hoe we moesten fietsen en daar gingen we dan. Een leuke vakantie tegemoet. Tant Maria sprak “echt venloos”: “ De deur was opo”, en als we naar de stad gingen, “gingen we lopo”. Met een o-klank erachter spraken wij dus ook Venloos. ’s Avonds na het eten mochten we dan nog even op straat, met de jongens uit de buurt, bij de vijver bij Vrouw Traas. Of bij het station rondstruinen. Elly, die in Groningen studeerde was in de vakantie periode meestal wel thuis. Zij zag er dan op toe dat wij tijdig weer terug waren en fris gewassen in een oud bad naar bed gingen. Wat me ook nog bijstaat was dat WC-papier een hele luxe was in Venlo want bij tante Maria en Ome Chretien hing aan een vleeshaak de televisiegids als gerecycled WC papier. Van tante Maria mochten we ’s morgens de eieren uit het kippenhok halen. Een heel avontuur want thuis hadden we dat niet. En met Ome Chretien naar de Venlose Hei waar ze een stuk grond hadden. Daar stond ook spul dat de grond in moest (kuilvoer?)en waarvoor verschillende grote gaten gegraven moesten worden. Maar dat zomaar aan ons opdragen deed Ome Chretien niet, dan wist hij dat het enthousiasme gauw weg was. Dus… groeven wij berenkuilen om de beren te vangen die er ’s nachts rondzwierven. En de volgende dag natuurlijk niks gevangen maar dat kwam volgens Oom Chretien omdat we op de verkeerde plaats een gat gegraven hadden. Dus maar weer opnieuw een gat graven. En zo hebben wij Venlo berenvrij gemaakt. Jeu (Mathieu) was in die tijd al in de electro begonnen. Hij vree toen met Ria uit Blerick. Jeu was altijd de lolbroek. Ik weet niet meer of hij toen nog thuis woonde of al op zichzelf. Marcel zagen wij maar af en toe. Wat ik me van hem nog herinner is dat hij ons ooit op een avond een kunstje leerde. Met je benen om een lantaarnpaal geslagen draaide hij net zolang met je ene voet/been om het andere been tot je eindelijk dusdanig in de knoop zat dat je je eigen benen niet eens meer terug kon plaatsen en je dus vastzat. Mariet, getrouwd met Ome Jan, ontmoetten we ook wel eens bij Tante Maria en ome Chretien. Mariet was een aardige vrouw en Jan was een beetje een rare kletsmajoor (in mijn herinnering dan). Elly, studeerde in Groningen medicijnen maar was geregeld thuis. Met Elly hebben we door de jaren heen het meeste contact gehouden. Daardoor ken ik haar ook en voldoende om haar een eigen vermelding te geven. Zie onder “De Smeetsen/meer Smeetsen”.