Sjef Smeets Geboren: 1 november 1953 in Gennep 3e kind en 2e zoon van jullie tante Ollie en Ome Dries Opleiding Na een snelle start op de kleuterschool en lagere school volgde, zoals voor velen gebruikelijk, een moeilijke tijd van dagelijks reizen van Gennep naar Boxmeer waar de HBS stond. Op 12/13 jarige leeftijd aan deze opleiding begonnen, werd deze na 3 jaren beëindigd. Dit lag niet aan mijn gebrek aan interesse maar aan het onbegrip van de plaatselijke leerkrachten die het mij niet toestonden om mijn jeugdige lust van het ontdekken van de humoristische kant van het leven, te delen met mijn klasgenoten. Tot deze klasgenoten behoorde ook, voor de duur van een jaar, mijn nicht Mai van Ome Tonnie en Tante Riek van de Heijenseweg. Mede door haar tomeloze inspanning en onnavolgbare inzet, mocht ik de overstap maken (uiteraard in haar gezelschap) van Boxmeer naar de MULO te Gennep. Dit scheelde in elk geval vroeg opstaan. Ook hier zeer genoten van wat een school allemaal niet te bieden heeft, als je het niet zelf ontdekt. Na de MULO werd voor de duur van 2 jaar de HAVO te Nijmegen bezocht. Hier bleek dat onderwijskrachten dezelfde levensvisie hebben als die van Boxmeer/Gennep en dat deze wel erg sterk afwijkt van de mijne. Het geluk lachte me inmiddels toe. Werk Onze koningin had me al enkele jaren eerder laten weten het zeer te waarderen indien ik mijn levenslust en optimisme op het Veld van Eer zou willen inzetten om de lang verbeidde vijand met zijn neus in het stof te doen bijten. Ik besloot om gehoor te geven aan haar roep om mijn inzet. Dit werd beloond met een dienstverband van ruim één jaar. Naast mijzelf waren er ongetwijfeld meerdere mensen die met vreugde vernamen dat van overheidswege besloten was met mij nog enkele geestverwanten voor de duur van het dienstverband te verbannen naar onze kolonie in Zuid-Amerika.

Me and the lady of the house

Michiel

Thijs

Onderweg naar morgen... in Suriname

Na terugkeer in Nederland was het gedaan met het goede leven. Ook ik moest mij onderwerpen aan het Juk der Volwassenheid. Dankzij mijn tengere bouw glijdt dit echter zeer geregeld van mijn schouders. Ik begon, dankzij mijn vader, als Manusje van Alles op een zwakzinnigeninternaat. Na enkele jaren vertegenwoordiger en aansluitend circa 15 jaren bij een tegelfabriek in het Midden-Limburgse Reuver werkzaam te zijn geweest, ben ik sinds 1996 werkzaam bij een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in het ontwikkelen en vervaardigen van reinigingsinstallaties voor de levensmiddelen industrie. Dit zal wel mijn finale zijn alvorens te gaan genieten van een verdiend pensioen, waarvan ik dan in 2018 samen met mijn vrouw Thea hoop te kunnen profiteren. Relatie Ik ben gehuwd met Thea, een echt Heijens meisje dat ik al op haar 18 jarige leeftijd leerde kennen. Na enkele maanden van kennismaking hergaf ze mij de vrijheid. Echter na mijn diensttijd kwam ik haar weer tegen en doordat op dat moment de Brandweer geen gehoor gaf aan mijn alarmmelding, woedde er al vlug een hevig vuur binnen in mij. Dit werd door Thea's aanwezigheid alleen maar erger. In de daarop volgende jaren zochten wij naar mogelijkheden het vuur te temperen. Echter, de enige manier om te voorkomen dat dit vuur zou veranderen in een uitslaande brand was de Belofte van Eeuwige Trouw. Deze werd dan ook geheel vrijwillig en met volle overtuiging in 1978 afgelegd. Kinderen Op 1 maart 85 werd onze eerste zoon geboren: Michiel. Zijn aanwezigheid bracht wel zoveel geluksverwachting voor de toekomst dat we nog meer geluk afdwongen door hem een broertje te geven: onze Thijs werd 3 jaar later op 12 maart geboren. Nu inmiddels alweer enkele jaren terugkijkend, kunnen we zonder schroom zeggen dat beide boys de trots zijn van het ouderpaar. Over hun schoolresultaten zijn ze beiden zelf erg tevreden en dat is toch wel het belangrijkste. Deze tevredenheid zal het directe gevolg zijn van het feit dat ze het gewoon erg gezellig vinden. Ja die jongens komen er wel. Beiden zijn fanatiek voetballer en dus de hoop voor een vervroegd stoppen met werken voor Pa en Ma. Daarnaast is Chiel alweer enige tijd bij de' Raad van Elluf en staat Thijs te popelen om ook toegelaten te worden. Tja, die twee zijn echte FeestSmeetsen. Aanvullingen En dat is dan onze loot aan de stam van de Smeetsboom en tot zover onze bijdrage aan de «Kroniek ener Limburgsche Familje».

Dit jaar was echter in tegenstelling tot mijn schooljaren niet echt leuk, het was meer beestachtig gezellig. Ondanks het feit dat ik ingedeeld was bij de Landmacht, had ik met alles wat meer was als géén streep of géén ster meerdere malen een aanvaring. Na een jaar in de tropen keerde ik terug in Nederland. Foto´s van mijn diensttijd zien? Klik hier