Café 'In het gouden Hoefijzer. een uithangbord of naambord dat het beschrijven waard is, moet dat van het café van de smid Christiaan Smeets worden genoemd. Over de smid, en de smederij hebben wij al geschreven, en ook de aanwezigheid van een café in dat gebouw. De laatste jaren heeft het pand - dat geruime tijd had leeggestaan - een flinke 'face lift' gekregen en het is als logiesruimte in gebruik maar nog niet als café-(restaurant). Hopelijk komt dat nog en dan zou het oude naambord weer in ere hersteld kunnen worden.

Dat naambord van het begin van deze eeuw bleef op zolder bewaard, maar het is er nog steeds De familie Smeets was (en is) traditioneel ingesteld en wellicht zal daardoor het bord wel weer eens in gebruik komen. De Heer René Smeets (1897-1987) hadden wij reeds gememoreerd. Hij was op hoge leeftijd een 'sprekend archief' en mede daardoor tot in zijn laatste dagen een onzer intiemste vrienden en een groot informant als het om oude aangelegenheden ging. Dat wij in leeftijd precies 25 jaar verschilden, was daarbij juist heel belangrijk. Bij de gesprekken over het bedrijf van zijn voorouders, kwam ook het befaamde naambord ter sprake, dat zijn vader Christiaan omstreeks 1900-1905 had ingevoerd. De vervaardiging van dat stalen bord en de nodige muurbevestiging, was voor de smid hoegenaamd geen probleem. De afwerking, de kleur en de belettering liet hij toch liever aan een vakman over; een schilder dus.. (Welke schilder weten wij niet.) Die vakman maakte het bord klaar met de tekst als volgt: IN HET GOUDE HOEFIJZER, café Chr. J. Smeets... De man met de kwast en het penseel had er zijn uiterste best op gedaan. De rand netjes goudkleurig evenals het hoefijzer. Echter; juist toen hij klaar was, liet een familielid van Christiaan Smeets, dat bij louter toeval op bezoek kwam, er zijn oog op vallen. Die toeschouwer was onderwijzer. 'Goed werk schilder; maar jammer genoeg zit er een fout in... De man zag zich daarna genoodzaakt de schilder even te onderrichten in de Nederlandse Taal en maakte hem duidelijk dat een 'stoffelijk bijvoeglijk naamwoord' altijd eindigt op een 'n. Of de schilder het allemaal snapte? In elk geval haastte bij zich uit respect voor de wetenschapper - en dat respect was groot in die jaren - nog snel een letter 'n' aan het foute woord toe te voegen. En daarom nog steeds de regelmaat in het letterwerk een beetje verstoord en is er te weinig spatie tussen 'Gouden en Hoefijzer. Omdat het bord iets onduidelijk is geworden, hebben wij er een tekening van gemaakt. Dit naambord met geschiedenis heeft een kleine dertig jaar dienst gedaan, maar lag daarna zestig jaar op zolder