De Smeetsgroep - een limburgse familiesite
Ome Dries Smeets
Geboren: Ottersum, 6 oktober 1923
Overleden: Zeeland, 22 september 1996
Door: Charlot, Zevenaar oktober 99.
(Charlot is in 2003 op 53-jarige leeftijd aan longkanker overleden)
Vanzelfsprekend zijn alle hierna volgende wetenswaardigheden tot ca. 1960 mij bekend door de
"overlevering". De daarna volgende zaken heb ik zelf min of meer van dichtbij ervaren.
Dries, die ik verder als "mijn vader" zal betitelen omdat het voor mij - zijn dochter - zo raar is dat niet te
doen, is geboren in Ottersum als een van de jongeren van het later 11 kinderen tellende gezin van Joseph
Smeets, hoofd van de lagere school aldaar en Bertha Klerckx.
Mijn vader heeft genoten van de Ottersumse tijd; de dorpsjongen die toen gevormd is, is hij in mijn ogen
eigenlijk altijd gebleven. Deze kwalificatie, die mogelijk voor anderen een negatieve bijklank heeft, is voor
mij echter een zeer positieve.
Ik heb mijn vader altijd gezien als een uiterst vriendelijk, eenvoudig, sociaal- en rechtschapen mens, die
problemen niet uit de weg ging maar wel altijd probeerde tot voor iedereen acceptabele oplossingen te
komen en daarbij was het maatschappelijk niveau van de betrokkenen van geen enkel belang. Mij is
trouwens altijd opgevallen dat hij het met praktisch iedereen kon vinden; paste zich gemakkelijk aan
mensen aan en wist bij iedereen de juiste toon te vinden. Uit zijn verhalen over vroeger, heb ik afgeleid
dat die sociale inslag van hem een erfstuk van onze opa is geweest; het verhaal over de
woonwagenbewoners die met hun paard en wagen de dijk bij de Maas niet over konden en door opa met
wat kinderen voortgeduwd zijn, heb ik vele malen moeten horen.
Nadat hij zijn MULO-diploma gehaald heeft, heeft hij zijn beroep gevonden in de banketbakkerij totdat hij
als oorlogsvrijwilliger naar het toenmalig Nederlands Indië ging, heeft hij in Boxmeer bij de familie De
Wildt gewoond en gewerkt. In die tijd heeft hij zich ontpopt als "de dolle van De Wildt", een naam waar hij
in het Boxmeerse nog steeds mee aangeduid wordt.
Volgens hem waren al die verhalen over "de dolle van De Wildt" in de loop der jaren enorm opgeblazen
(???????). Nou ja, in ieder geval hoor ik vanuit die hoek nu alleen nog maar zeer lachwekkende en ook
vaak hartverwarmende verhalen.
In Indië heeft hij ons mam leren kennen; het resultaat daarvan is iedereen intussen bekend. Ik heb wel
begrepen dat de familie Smeets aanvankelijk niet bijster enthousiast was (zachtjes uitgedrukt) dat hij een
bruin meisje naar Nederland wilde halen, maar ik heb zelf later ervaren dat ze - ook in de familie - goed
ingeburgerd is.
Samen zijn ze een banketbakkerij in Gennep begonnen; kregen ook
nog eens 6 kinderen. Een druk leven, dat was het zeker. Bij de
banketbakkerij werd gaandeweg een ijsloketje geopend en wat later
een lunchroom. Tot de ontdekking gekomen dat in de banketbakkerij
een goede boterham te verdienen was, maar "het grote geld" in de
horeca leek te zitten, werd de banketbakkerij aan de kant gedaan en
werd de lunchroom verder uitgebreid.
Helaas kreeg onze moeder gezondheidsproblemen en kon ze niet
verder mee in de zaak. In zijn eentje wilde mijn vader niet verder,
dus werd besloten ermee te kappen: hij werd vertegenwoordiger in
de grootkeukenapparatuur (en daarmee kregen wij dan eindelijk rond
1962 onze eerste auto: een volkswagen Kever, waar we echt met zijn
8-en in zaten). Intussen van Gennep naar Uden verhuisd -echter niet
voor lang- omdat wij geen van allen in het Brabantse konden aarden.
Eenmaal terug in Gennep kreeg ons pap een baan als hoofd van de
civiele dienst bij de Augustinus Stichting in Gennep. Met veel plezier
heeft hij daar tot aan de VUT gewerkt.
Ongeveer een half jaar, nadat hij gestopt was met werken, (1983)
zijn mijn ouders naar het ‘land van Sinterklaas’ verhuisd. Mijn vader
heeft zich daar ontpopt als een ras-bouwvakker en hovenier en deed
daar onder de Nederlanders de naam ‘Stiefbeen van Salou’ op,
(omdat hij alles wat nog enigszins bruikbaar leek van de straat en uit
het bos haalde om het na een grondige opknap weer in gebruik te
nemen. Ze hebben daar in Salou ontzettend genoten met z'n
tweetjes, hadden een grote internationale vriendenkring en kregen
hun kinderen (en kleinkinderen) regelmatig te logeren. Ook half-
Gennep kwam hen opzoeken ( als ze toch in de buurt waren). Wie er
-ook kwam, iedereen werd gastvrij onthaald, geen moeite was
teveel.!
Nadat mijn ouders,(gezien de toch vorderende leeftijd) besloten
hadden wat meer tijd in Nederland te gaan doorbrengen, kochten ze
het huis van tante Zus in Zeeland. Vanaf 1995 hadden ze hier dus
weer een eigen huis.
Helaas hebben ze er niet lang van kunnen genieten. Mijn vader
overleed op 22 september 1996.
Zoals hij zelf zei:
Hij had graag nog wat langer willen blijven; maar het mocht niet zo
zijn.
En ik denk dat ik namens ons hele gezin spreek: we missen hem, met
al zijn humor, wijze raad, interesse en liefde, nog dagelijks.
Olly Augenstein
Charlot
Dries
Sjef
Richard
George
Harrie
