Ome Sjef Smeets *1914 - † 1993 Heeroom Sjef is een van de drie priesters die het gezin Smeets-Klercxk heeft voortgebracht. Een groot deel van zijn leven was hij werkzaam in wat toen heette "De Missie". Hij was zogezegd missionaris en verkondigde ver van Nederland en famile het Katholiek geloof. Ik herinner me dat er in Gennep in de St. Martinus kerk een wereldkaart hing waarop alle gennepse missionarissen op vermeld stonden. En ook "onze" Heeroom Sjef. Oom Sjef herinner ik me als een humoristische man met een scherpe tong. Hij had, zoals velen in de familie, ook zijn artistieke talenten. Hij kon hele leuke en spitse tekeningen maken. En soms in kleur. (voor voorbeelden zie de link hierboven) Glas in lood (rechts) en tekeningen in het bezit van Jos van Ome René.

"Als Heeroom Sjef terug kwam uit Brazilië, was het altijd feest. Ik mocht dan op school een wensje instuderen en dat in mijn mooiste kleren voordragen op de dag van thuiskomst. Hij stoeide dan met ons of hij nooit weggeweest was en noemde ons kinderen altijd "de tijgers” Ik herinner me de schok bij zijn (naar mijn idee uiteindelijk toch twijfelachtige) beslissing om het priesterambt te verlaten; gelukkig werd een aantal hiermee samenhangende problemen al snel opgevangen door June, een pittige Amerikaanse die hem het dagelijkse- en zakelijk leven gewoon insleurde (of hij nu wou of niet). Ik herinner me een detail over de zakelijkheid van June: voor ons trouwen kregen Jan en ik een tegoedbon om te besteden bij (hun) "Studio De Bonte Ezel"; er mocht een kunstwerk worden aangeschaft ter waarde van f 50,-; helaas was er niets te koop beneden de f 150,-, dus uiteindelijk moesten we toch NLG 100,- bijbetalen! Helaas is June onverwacht, veel te jong overleden. Gelukkig verscheen Joke Debruyn ten tonele; oom Sjef ging bij haar in Amstelveen. wonen en heeft (ook met haar nazaten) nog een aantal aangename jaren mogen beleven. Helaas werd hij getroffen door de ziekte A.L.S., die o.a. tot gevolg had dat oom Sjef niet meer kon praten; hij schafte een apparaatje aan waardoor hij in ieder geval nog kon blijven communiceren en met veel humor bleef hij zolang mogelijk doorgaan. Uiteindelijk belandde hij toch in een soort verzorgingstehuis, waar hij min of meer onverwacht is overleden. Tot slot wat losse, uit hun verband gehaalde maar wel voor oom Sjef tekenende citaatjes uit zijn brieven aan mij "veel mensen houden niet van ouwehoeren over zwaartillende zaken, "wie de toog aan de kapstok hangt verbant zich uit de zielzorg" en "bij het na-tafelen bij mijn begrafenis zullen ze toch wel wat aardige grappen over me hebben". Charlot van Bree-Smeets (2000)

Hieronder een stukje dat mijn zus Charlot schreef voor onze "Smeetskes-reünie" in 2000