Toet mien groëte verrassing bön ich al 55 jaor bie de carnavalsvereniging. Eederein wis ‘t, behalve ich zelf! Vanaaf de oprichting in functies es president, vorst, prins, ex prins (mich höb g’r nog noëtj AOD prins huëre zègge) en auch al jaore es iërelid. Nao mich zeen d’r nog diverse prinse oetgerope, wovan d’r helaas al van gestorve zeen. Hiej kinse aan zeen, det prins zeen auch gevaore mit zich mit kintj bringe. Veur dit relaas bön ich ins in mien eige baovekamer-archief gaon grave, enigszins geholpe door de liest mit biejbehuërendje foto’s van ex prinse oet de Hoondergezèt. In al die jaore is d’r natuurlik hiël vaol gebeurdj en veurgevalle, mer de volgendje annekdotes kin ich mich nog waal good herinnere. Van mede-oprichter Sef van Kempen zaliger haaj ich ins ein wit colbèrjeske gekrege. Sef vônj det det baeter pasdje bie mien toenmalige carnavalsfunctie en haaj auch ein sjiekere oetstraoling. Ich weit nog good toen ich det veur de alleriërste kiër aan haaj oppe Bôntje Aovendj bie zaal Sentjes. Gesteve en gestreke leep ich dao in rôndj wie ein trotse hoon. Ich woor nog gein kwarteer binne, toen Piet van Bommel euver-enthoesiast mit henj en veut get aan ’t vertèlle woor en waat gebeurdj? D’r kwoom net eine ober langs mit ein vol blaad beer en toen haaj ich ’t hange. Gauw nao hoes, want det woor gelökkig doonbiej op Meulewaeg gekkegetal 11, ’t aod jeske aan gaon doon. Es carnavalist in hert en neere zeen w’r trouwes wie w’r ’t bedrief verkoch haaje op zeuk gegaon nao ein anger hoes mit hoesnummer 11 en det höbbe w’r gevônje oppe Brouwersstraot, wo noe nog mien jôngste dochter Juliëtte in woontj. In zorgcentrum Bergh höb ich dit helaas neet veur elkaar gekrege. Mien vrouw Mien woor auch zo’n carnavalsgekke. Ich weit nog good det vreuger de keuke 3 waeke op slot ging ôm same mit Bep van Bussel en Roosje Knaups toepasselikke oet te beeldje pekskes te make veur inne optoch, wo ze geheidj meistal de iërste pries mit haoldje. W’r höbbe toen bie wieze van spraeke dae ganse fabricagetied in oos zakelik magazien drie kiër per daag aan de wèrkbank môtte aete tösse ‘t stoaf en ’t materiaal. Op ein gegaeve moment zeen de prinsesse ’t carnavalsgedruus binnen gewanjeldj, gevolgdj door de maedjes vanne Hoonder. Mer in 1960 zoot Wiel Verheeze (dae haaj auch ein lectriszaak oppe Posthoesstraot) inne raod van èllef en zien dochter woor toen dansmarietje. Mer waat dink ich neemes witj (of miër witj) is ’t feit det prins Wiel Terporte in 1967 de  iërste prins mit ein prinses woor. Later zeen de damesaantalle oetgebreidj middels de dansgarde vanne Hoonder mit ein professionele oetstraoling. Getraindj door Jan Cramer en vaol inzit van Henk de Wit en zien vrouw. Waem wore die maedjes van toen? Ich zal ins probere d’r ein aantal op te neume die mich veur de geis kômme: Oos vreugere buurmaedjes Marleen en Ans Birk, mien dochters Nicole en Juliëtte, Veronique van Bussel van ex prins Lei van Bussel oet 1977, Yvonne de Wit, zösterke van ex prins André de Wit oet 1984, Gemma en Monique Klerckx van ex prins Herman Klerkx oet 1968, Miranda Dahmen van ex prins Jan Dahmen oet 1981, Carla en Anita Mestrom oet de Öliesteinstraot en nog ein hiël litanie. Ich kin mich noch good herinnere det det meistal ein hiël gedoons woor ôm in die kleine kefeekes binne te kinne kômme. Toen ich zelf es prins oetgerope waerdje, stông ich in iërste instantie onherkenbaar oppe bühn, mer Maria v.d. Ven van ’t toenmalig poskantoër reep: “ich weit al waem prins weurdj; Pierre vanne Smeed, want dae kintj neet stil blieve staon en stuitj altied te demmele”. Volges mich haet mien zwaoger prins Wout (de Bot, 1970) de sjoonste medalie ôm ôm te hange. Henk de Wit haet die toen door wèrkcollega’s laote vervaardige, namelik ein sjoën sjeeps-stuurwielke, want Wout woor in dae tied kapitein op eine groëte sleipboët. In 1985 ginge w’r mit ein delegatie ex prinse nao de militaire aafsjiedsreceptie van toenmalig prins Dick van Laar, dae toen moogdje oetsjeie mit wèrke. Volges mich haet d’r ’t sindsdien nog noëtj zoë drök gehadj mit klusse, mer hae kintj ’t baeter es mich. Op de betreffendje militaire oetnuëdigingskaart stônge ônveurstèlbaar vaol militaire aafkortinge, wo w’r geine raod mit wiste ômdet w’r van al die interne aafkortinge de beteikenisse neet wiste. W’r höbbe d’r toen mer eige invullinge aan gegaeve en veurgelaeze, toet groëte hilariteit van de aanwezige hoëge oomes en euverige genuëdigdje. W’r begôste mit de veurdracht veur Dick mit “beste zandhaas”, maar in det ôngerdeil bleek Dick noëtsj gezaete te höbbe. W’r beslote de toespraak mit de aafkorting A.L.A.A.F. Ich bön d’r trots op det miene zoon René in 1994 de iërste prins woor es zoon van eine veurige prins. Net zoë es Ralph van Tjieu Leijendeckers in 2009. Har Heijckers zal det geveul noe auch waal kinne mit ziene zoon Roland. Mer toen René prins ging waere, wiste Mien en ich van nieks. Ich zoot veur inne zaal mit ex prinse oppe iërste riej en Mien zoot thoes oppe bank. Waat woor die kwaod det ze d’r neet biej woor, mer ich höb toen dezelfdje waord gezag die mien vader in 1963 auch taege mien mooder zag, want die wiste toen auch van nieks en mien mooder woor auch neet inne zaal bie mien oetrooping. “Dao môt se altied biej aanwezig zeen, egaal waem prins weurdj”. En laot uch allemaol dit gezag zeen door eine dae ’t kintj wete en waardere. Gelökkig höbbe Mien en ich oos kinjer ’t carnavalsblood good mit- en doorgegaeve. Want es ich ’t good höb woor Nicole de iërste vrouwelikke adjudante in 1996 van prins Jac Semmeling en zitj Juliëtte al jaore inne verkaup van allerlei carnavalsattribute. En auch woor ’t fijn det René adjudant woor van prins Twan in 2011, zoon van ein van mien bèste vrunj Jan Rölkes vanne Haof. Hoonder, bedanktj veur de prinsheerlikke ôntvangst en ich bön blie en dankbaar dit nog mit te kinne en moge make. Pierre vanne Smeed winsjt uch nog vaol jubileumjaore toe en besluutj mit ziene spreuk oet 1963: Alle gekke dinger in drië, Kedaat!