De Harmonie van Maasbracht...
...was toen nog een Fanfare, en Lei van Bil uit de Brachter-beek droeg in die tijd altijd de dikke trom op zijn
rug.Zo gebeurde het ook, toen de hele vereniging eens naar de plaats Peer in België ging om een concert te
verzorgen. De Fanfare had indertijd een dirigent uit Hasselt en deze had ervoor gezorgd dat dit feit kon
gebeuren. Het concert gelukte in alle toonaarden en na afloop werd aan de vereniging een feestmaal
aangeboden. Flinke stukken gebraden vlees, groente en champagne; voor die tijd een waar feestmaal. Ook Lei
van Bil liet het zich goed smaken en na afloop toen het al laat werd en na genoeg drank kon hij het niet nalaten
om op een stoel te klimmen en het woord te vragen.
“Miense, zei hij, “Noe motj geer ins loestere, deeze aovend zitte weer noe hie in Belsj, ich höb goeie meziek
gemaaktj mit mien trom en de champagne stroamt mit vol glazer, mèr dinktj traan, mörge zitte weer weer thoes
en ète weer Wilson!'' (“Wilson was een bepaald soort erg goedkoop Amerikaans vlees voor de arme man,
wanneer dit gebraden werd stonk het 200 meter in de omtrek) Vernoemd naar de toenmalige President van de
Verenigde Staten.
Naderhand vertelde voorzitter Hari Jochems aan secretaris René Smeets:
Lei kwam vóór de reis bij mij en zei;”Heir, ich hôb waal gein gooi boeks ôm aan te doon". Hari schonk hem
daarom de benodigde centen.
Zonnetje
Sjeng wil vanaf deze plaats de 85-jarige René Smeets uit Maasbracht in het zonnetje zetten. Deze muzikant
in hart en nieren kreeg enkele dagen geleden de gouden speld met robijn van de R.K. Limburgse
muziekbond uitgereikt wegens zijn ruim 71-jarige lidmaatschap van de fanfare “Eensgezindheid” uit
Maasbracht-Beek. Een-prachtige prestatie vindt uw landsman.
Van die 71 jaar was Rene 55 jaar actief muzikant en 50 jaart secretaris en penningmeester. De fanfare
heeft hem voor die indrukwekkende 'staat van dienst beloond met de titel 'erebestuurder onder motto ere
wie ere toekomt.
Smeets weet honderd en één anekdotes te vertellen over zijn ervaringen met de fanfare.
Zoals bijvoorbeeld die keer dat de hele fanfare op een vrachtwagen werd geïnstalleerd voor een concours
in Terwinselen. Het werd een pijnlijke ervaring. De vrachtwagen had namelijk geen luchtbanden maar
zogenaamde harde wielen. Achteraf kan Rene er hartelijk om lachen. En zo hoort het ook.
Hulde voor René.