IN DE SCHIJNWERPER Uit ”Gaef um gas" - Venlo clubblad 1984 Deze keer is iemand aan het woord die vele nieuwere leden niet kennen, toch zullen zij de naam Pierre Smeets wel eens gehoord of ergens gelezen hebben, want Pierre is immers jarenlang actief lid van GUG geweest. Actief vooral op het organisatorisch gebied. Als je notulen van diverse vergaderingen van de jaren 1965 tot 1975 doorleest, dan kom je vaak de naam van Pierre Smeets tegen. Deels als bestuurslid, maar veel vaker als iemand die het reilen en zeilen van GUG nauwlettend in de gaten hield. Pierre was het vaak met de zaken niet eens. Dit kwam omdat hij volledig achter de rittensport stond en met name GUG ging hem erg na aan het hart. De laatste jaren is dit wat minder geworden. Dit heeft als voornaamste reden de gezondheid welke Pierre gedwongen heeft het iets rustiger aan te doen. Ook speelt de afstand, welke hij af moet leggen om in Venlo te komen een rol. Pierre is geboren en getogen Maasbrachter en bezit aldaar een pracht van een zaak in elektroartikelen. Pierre is op dit gebied dan ook een begrip voor Maasbracht en omstreken. Een begrip is Pierre ook voor GUG, want bij navraag bleek dat hij bijna het langst lid van onze vereniging is. Ik gebruik bewust het woord bijna, want het is frappant dat bijna niemand van de oude garde weet hoelang ze al bij de GUG zijn, elders in dit blad vindt U de stand. Pierre: "Ik weet niet precies wanneer ik mij bij de MAC GUG als lid heb aangemeld, maar dat kan ik wel ongeveer nagaan, want ik reed voor de eerste keer in Venlo mee met een PUCH TS en deze had ik omstreeks 1950, dus dan zal ik wel vanaf 1951 bij de MAC GUG zijn, maar toen was Toine Mercus er ook al bij in de ritten die we toen reden".

Pierre noemde me nog enkele namen, welke ik ongetwijfeld na ga trekken waar deze mensen gebleven zijn. Op mijn vraag hoe een Maasbrachter in Venlo terecht kwam om ritten te gaan rijden, kwam zijn eigenlijke hobby ter sprake. Pierre: "Ik ben verwoed motorrijder. Dit doe ik nu nog regelmatig, maar niet zoals heden ten dage op snelle machines, maar veel meer ben ik bezeten van toermotoren, onder in de garage staan nog tien motors. Allemaal nog prima staat. De oudste is een Harley van 1946 en zoals het bij motorfans gaat, je gaat iedere week op pad. Ik toerde het hele land door en op een gegeven moment kwam ik op een zondag in Venlo terecht. Ik zag op het Mgr. Nolensplein allemaal motoren, scooters en bromfietsen voor een blauwe vlag staan. Nieuwsgierig dat ik was zei ik tegen Mien (dit is Pierre zijn vrouw), wat zal hier aan de hand zijn. Bij navraag bleek, dat dit een oriëntatierit was, welke de MAC GUG organiseerde. "Zodoende is Pierre in contact gekomen met Venlo en GUG.

Herinneringen aan… • Een brutale diefstal (1981) • Harmonie van Maasbracht… • In de zon gezet (1920) • De Bèzembinjers (1929) • René vertelt (1925) • Kattekwaad (1925) • 60 jaar geleden (1925) • Lei van Bil • Echt waor gebeurdjj Herinneringen van… • Verhalen uit 1930 • De eerste auto's • 3-Voudig in memoriam • Levensloop • Gaef um Gas - Venlo • Koop van een Rolls Royce  • Pierre & motoren  • Vroeger... • Kermis... • Kamer Sjeete...  • Wintertijd...  • Kromme wazel... • Raajer optrekke • Hoonder 5x11

Dat er toentertijd nog meer clubs in Venlo waren, heeft Pierre eigenlijk niet zoveel geïnteresseerd. Ook de samenwerking tussen deze clubs, welke niet optimaal waren toonde Pierre geen interesse. Tot op zekere dag hij toch geconfronteerd werd met deze conflicten. Pierre: "Na verscheidene keren meegedaan te hebben aan de ritten, welke steeds leuk waren, maakten we toch iets erg leuks mee. Ik herinner me nog de eerste rit. We startten op het Mgr. Nolensplein en gingen richting Maas. De derde opdracht was: Na "1877"R. Dit moest dan ergens langs de Maas staan (Urbanusweg red.) en daar zaten we vast. Ik kon dit nummer niet vinden. Ik ben wel 5 keer op en af gereden. Uiteindelijk zijn we teruggegaan naar de start en zag daar Sjeng Meeuwis, de uitzetter, staan. “Zeg meneer Meeuwis, ik kan nummer 1877 niet vinden, ik geloof hier klopt iets niet”. “Och”, zei Sjeng Meeuwis, “ga maar daar en daar heen en tussen die huizen vind je dan wel het nummer”. Wij weer terug en ja hoor, het stond er. Op een gegeven ogenblik hoorde ik dat er een nachtrit verreden werd in Venlo. Op die bewuste dag togen we naar het inschrijfbureau om ons te laten inschrijven. Toen ik het formulier had ingevuld, zagen ze dat we bij GUG waren. Prompt werd de inschrijving geweigerd. Als antwoord kregen we: Jullie horen bij de “Gaef Um Gaas” thuis, dit hier is wat anders. Ja, jullie begrijpen wel, dat ik dom stond te kijken, maar ik heb me verder niets van die zaken aangetrokken. Ik kwam alleen maar om ritten te rijden". Na enkele jaren is Pierre een echt Rally-fanaat geworden. Rond 1968 kwamen de kaartleesritten wat meer in de belangstelling. Deze bestonden meestal uit snelheidstrajecten. Je moest op een Michelin kaart zo snel mogelijk een traject tussen 2 tijdcontroles afleggen. Pierre: "Er werden rond 1968 steeds meer kaartleesritten georgani8eerd, waar ik uiteraard ook veel belangstelling voor had. De motordeelnemers werden steeds minder, omdat de auto door de stijgende welvaart steeds meer op de wegen kwamen. De kaartleesritten waren een echte uitdaging om eens lekker snel te rijden. Zoals nu ook nog, waren deze ritten uitgezet door boswegen en paden langs akkers, Soms ondervind je last van één of andere boer, als er weer eens een stuk land vernield was. In België heb ik een keer meegemaakt dat ze je met de riek nakwamen. De omschakeling van motor op auto begon zich reeds in 1950 aan te dienen want toen verscheen een zekere Hr.Leyding met een Renault 4CV. Dit was een auto met de motor achter in en een vierdeurs uitvoering. Deze auto was toen nog primeur op de beurs in Brussel, Pierre: Ja, die man viel meteen op. We hadden zo iets nog nooit gezien, een auto met 4 deuren en de motor achterin, Dit was toentertijd wat. We waren immers alleen maar motors, scooters en bromfietsen gewend in de ritten".

In de tussentijd had ik een paar keer naar de prijzenkast, welke Pierre in de kamer heeft hangen, gekeken, en ik kan jullie vertellen, dat daar heel wat trofeeën instaan, zowel van Nationale als van Internationale wedstrijden. Om er enkele te noemen: Tulpenrally, E.L.E. en Limburgia-rally. Jullie kunnen er verzekerd van zijn dat dit monsterritten waren, vooral als je bedenkt dat dit allemaal uit eigen zak bekostigd moest worden. Pierre: 'Klassementsproeven met tijdcontroles was het einde, je kon als het ware er flink op los rijden, waar je wel stuurmanskunst voor nodig had natuurlijk. Mij hebben de kosten eigenlijk nooit veel uitgemaakt. Wat wel geweldig was,toen we van de Daf 14 Marathons ter beschikking kregen. Met deze auto’s hebben we veel aan internationale rally's meegereden onder de naam R.T.L. oftewel Rally team Limburg. De mooiste rally was de Tulpenrally. We moesten starten in Warschau, dit is de hoofdstad van Polen, zoals jullie weten. Nu hadden we wel de auto's, maar moesten op eigen gelegenheid er naar toe. In tegenstelling tot de profs, die waren reeds een week eerder daar om alles in orde te brengen en de trajecten te verkennen. Onze auto liep niet optimaal, zodat ik na de start na enkele honderden kilometers reeds uitgevallen ben. Sprak Pierre reeds van het R.T.L.- team, welke bestond uit Daf’s. Dit team heeft wegens te hoge kosten maar enkele jaren stand gehouden. Inmiddels werd al vanuit Limburg het idee geopperd, om hier ook een grote rally te gaan organiseren. Na enkele mensen gevonden te hebben, werd de Limburgia-rally geboren, welke heden ten dage nog verreden wordt. Ook aan deze organisatie heeft Pierre een groot aandeel in. Pierre: "Mij werd toentertijd gevraagd om de Limburgia-Rally mee op poten te zetten. Het leek me wel interessant, dus heb ik ja gezegd. Heden ten dage doe ik dit nog steeds, hoewel nu ook een gedeelte in België verreden wordt. Nu kan ik nog bladen beschrijven over deze man. Ik heb namelijk een gesprek van meer dan drie uur gehad, en daar zijn zoveel dingen naar voren gekomen dat je wel een hele Öetlaat ermee kunt vullen. Velen onder U die Pierre kennen, kunnen zich dit ongetwijfeld wel voorstellen. Maar jullie zullen ongetwijfeld in de komende tijd nog wel eens iets kunnen lezen over Pierre Smeets. Voordat we uit Maasbracht vertrokken hebben we nog een kleine museum rondgang gemaakt, want Pierre bezit nog 10 oude motoren, welke nog allemaal in rijklare conditie verkeren. In 1 van de verschillende garages, welke Pierre bezit, staan deze mooie machines. Het unieke van deze motoren is, dat ze allemaal van originele onderdelen zijn voorzien. Pierre heeft voor een km. teller zelfs enkele jaren gezocht, om deze te pakken te krijgen. Nu kan hij wel andere krijgen, die er op passen, maar deze waren niet de originele. Het betrof hier een BMW van 25 jaar oud. Het pronkstuk stond in een aparte garage. Het betreft hier een pracht van een Rols Royce uit 1958. Met deze Silver Cloud maakt Pierre nog regelmatig een ritje. Jullie zien wel, dat Pierre Smeets alles mooi vindt wat zich op de weg voortbeweegt, alleen combineert hij deze hobby niet meer zo intensief met rally's. Maar U zult ongetwijfeld Pierre nog wel eens een keer hier of daar tegenkomen, want in 1986 hebben het 140- jarig jubileum van de GUG en daar heeft Pierre goed nota van genomen. Ik hoop dat het verhaal jullie een beetje beeld heeft gegeven wat Pierre zoal allemaal voor onze sport heeft gedaan.