Zestig Jaor geleje (ca. 1925).
In die jaoren waerdje eedere murgen de mellek vanne boeren; ich bedool vanne kuuj vanne
boere, opgehaoldj door de melkkèr. In Brach gebeurdje dit door Frenske Wilms (vanne
Breer) en door Thei Linssen. In de Baek door Drieske Maassen oet de Oliestraot.
Oom hieveur in aanmerking te kome leet de "Fuus" eder joar inschrieve. Degeene doe 't
veur het minste geldj deej, waas de gelukkige. Dè moos dus eedere meurge, waer of gein
waer, veur daag en dauw, oom in oer of veer, es de moan nog sjeen en de zon nog neet op
waas, en of ‘t reegendje of vroor, eavegood moos ter het paerd inspanne en zich op paad
begaeve.
Het waas Zondag de 14 Januwaari 1919. Het vroor det het kraakdje. Chris de Smeed oet de
Baek hej net ziene unjer oet, dao kumptj Driekske Maassen de kafé binneklosse, kroop
vlakbie de stoof die roatgluj stoong en besteldj zich ein drüpke. (Zoa es geer natuurlik witj,
waas in die jaore eeder derdje hoes ein kafé).
“Chris” , zag Driekske, “Noe mot see toch ens loestere, vannach begintj het ten snieje der
het verektj en meurgvreug mot ich mit de melkker derroet”. "Ja nouw, en waat zoow det”,
zag de Smeed.
"Jao merre, ich höb ’t perd neet sjerp.”zag Driekske “’t is waal zoondig, mer zoots doe mich
neet ’t perd sjerp kinne make?” (“scherp maken” is de hoefijzers op scherp zetten door
middel van hoefschroeven of ijsnagels.) "Joa merre, op Zoondig wirktj man toch neet, waat
zal pstoar waal zègge. Nè, nè, allein as doe mich ein breefske hoals, door hem
oongerteikendj detter het goodvindj den wil ich det waal doon”, zag de smeed. Of ter het
gaer deej of neet, Driekske pakdje zich op en leep nao Brach, woo der den auch het breefke
kreeg.
Toen der trôkkom mit het pèrd al bie zich hoong Chris de Smeed al mit ein handj in de
blaosbalg en woore de smeedkoale al aan het brenje. Twei oere later ging Driek mit ein
pèrd, de vierkentjig beslaage waas en op sjerp stoong, kontent nao hoes door de ierste vers
gevalle sniej.